Ziołolecznictwo

Współczesny styl życia aktywnego człowieka naraża go na wpływ wielu negatywnych czynników środowiskowych, takich jak stres, niewłaściwa dieta, zanieczyszczenie środowiska czy trudne warunki pracy. Wszystkie te elementy mają bardzo niekorzystny wpływ na organizm. Dodatkowo, mutacje szczepów wirusów i bakterii stają się coraz bardziej odporne na działanie antybiotyków, co stanowi poważne wyzwanie. Współczesne pasożyty są częstą przyczyną wielu epidemii, zarówno u ludzi, jak i u zwierząt. Organizmy ludzkie, przeciążone tymi obciążeniami, nie są w stanie skutecznie się bronić, a przyjmowanie dużych dawek leków wiąże się z licznymi negatywnymi skutkami ubocznymi.

Celem terapii naturalnych jest przywrócenie organizmowi homeostazy, czyli równowagi biologicznej. Skuteczne leczenie infekcji, takich jak np. borelioza, wymaga podejścia wieloaspektowego: eliminacji krętków, stymulacji układu odpornościowego, wzmocnienia tkanki łącznej oraz leczenia objawowego. Takie kompleksowe podejście jest niezbędne ze względu na złożoność i wyrafinowanie patogenu wywołującego boreliozę[1].

Historia ziołolecznictwa

Ziołolecznictwo zaczęło się rozwijać na ścieżce naukowej w XIX wieku. W 1805 roku Serturner wyodrębnił morfinę z opium[2], a Derosne inne substancje narkotyczne. W 1818 roku Pelletier i Caventou wyizolowali strychninę z nasion kulczyby, chininę z kory chinowca, a w 1820 roku kofeinę z kawy. W 1830 roku Leroux wyodrębnił salicynę z kory wierzby, co zapoczątkowało produkcję aspiryny[3]. „Złoty wiek ziołolecznictwa” trwał do lat 30. XX wieku, aż do momentu, gdy Domagk zsyntetyzował sulfonamidy[4], co zapoczątkowało erę chemioterapii, antybiotyków i leków psychotropowych.

Obecnie ziołolecznictwo przeżywa renesans, ponieważ dowiedziono, że wiele leków syntetycznych, oprócz korzyści, może powodować poważne i nieodwracalne szkody w organizmie[5]. Natura oferuje wyjątkowe połączenia substancji w roślinach, które wzajemnie łagodzą swoje potencjalnie szkodliwe działanie, dlatego leki roślinne pozostają niedoścignionym wzorem, którego nie można w pełni odtworzyć za pomocą syntetycznych preparatów chemicznych.

Bibliografia:

[1] Stephen Harrod Buhner, Pokonać Boreliozę naturalne sposoby zapobiegania i leczenia boreliozy i jej koinfekcji, Wydawnictwo Stowarzyszenie Chorych na Boreliozę 2010 r. Str. 38

[2] Marcel Delepine. Joseph Pelletier and Joseph Caventou. „J.Chem.Edu.”. 28 (9), s. 454461, 1951 (ang.)

[3] Diarmuid Jeffreys: Aspirin: The Remarkable Story of a Wonder Drug. New York: Bloomsbury Publishing, 2005. ISBN 1582346003. S. 1415

[4] Mała Encyklopedia Medycyny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 231. ISBN 830100200X.

[5] Gamski W. Uboczne skutki pshiczne stosowania i działania leków [Psychic side effects of the action and application of drugs]. Pol Tyg Lek. 1966 Mar 28;21(13):47880. Polish.